Wiersz wigilijny

Dzwonią dzwonka śledziowe
Uszka w barszczu słuchają
Gwiazdka wzeszła nad stołem
Nad dachami, nad krajem

Przeżyłem w życiu chwil ja
Przeróżnych do znudzenia
Tylko ta jedna, Wigilia
Prawie się nie zmienia

Trochę w krzesłach osiadamy głębiej
Nałogi wypisane masz na gębie
Współbiesiadniku, bliźni, los nas jednako dotknął
Wódka się perli, obrus zachrzęścił, czernieje nocy oko
Weselimy się skromnie
Upijemy przytomnie
Cisza nagła przysiadła w pustym krześle koło mnie

Zaraz gwar ją przepłoszy
Śpiew chóralny i solo
Serca nam otoczy
Maluśką aureolą

Wszelki duch Boga chwali
Wymieciona ulica
Obrodziła nam latoś kartoflana winnica
Hej! Wigilia, Wigilia…

Jonasz Kofta